Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Ιστορίες του καφενέ #3- Καφενείο-ταβέρνα "ο Κάκιας"

Καφενείο-ταβέρνα "ο Κάκιας"

Εγώ στο τραπέζι και ο Βασίλης όρθιος στην αυλή του καφενείου, όταν άρχισε να φτιάχνεται

Η μέρα μουντή, άχρωμη κάνει τον κύκλο της χωρίς να έχει τίποτα ιδιαίτερο να δώσει. Μια τέτοια μέρα κάποτε ο ουρανός γέμιζε χρώματα, παιδικές φωνές, και γέλια 'σχίζαν τον αέρα. Σήμερα κλεισμένοι οι περισσότεροι στα σπίτια μας κοιτάμε από το παράθυρο τη ζωή να περνάει μην έχοντας όρεξη να την κυνηγήσουμε. Η μέρα δεν θυμίζει τίποτα από γιορτή….
 Καθισμένη στο σαλόνι κοιτούσα από το τζάμι της μπαλκονόπορτας το δρόμο, τον κάμπο που απλώνεται σαν χαλί από κάτω μου και σε δευτερόλεπτα η ταινία του χρόνου διπλώνει ανάποδα και αρχίζει δειλά δειλά να παίζει ένα έργο χρόνια πριν, τότε που η χαρά ήταν το κυρίαρχο στην ψυχή, τότε που η ευθύνη και οι έγνοιες και ότι σου χαλάει τον ύπνο δεν είχε αγγίξει ακόμα τις ζωές μας. Τι περίεργα παιχνίδια σου κάνει όμως το μυαλό! Αναμνήσεις που τις είχες από χρόνια κλειδωμένες καλά στο χρονοντούλαπο στις βγάζει στιγμές ανύποπτες και σε οδηγούν θες δε θες αντιμέτωπο με τον εαυτό σου, τον πόνο, την απώλεια, την αγάπη!
Στη γειτονιά μου, μια πόρτα που λένε μας χώριζε (άντε για την ακρίβεια ένα μικρό δρομάκι) ήταν το καφενείο-ταβέρνα «ο Κάκιας», αλλά για μένα εκεί ήταν οι κολλητοί μου, τα γειτονόπουλα που μεγαλώσαμε μαζί σαν αδέρφια. Όταν μας έψαχναν οι μανάδες μας κοιτούσαν να δουν που είναι η Νίκη, εκεί είναι και ο Βασίλης και το αντίστροφο. Με το Βασίλη είχαμε λίγες μέρες διαφορά, ο αδερφός μου με τον αδερφό του επίσης, μόνο τα στερνοπούλια μας, οι μικρές μας αδερφές χάλασαν τη συνταγή και γεννήθηκαν με ένα χρόνο διαφορά η μία από την άλλη.
Κάθε μέρα μαζί, από την ώρα που ξυπνούσαμε μέχρι την ώρα που σουρούπωνε και μας μάζευαν οι μανάδες μας με το ζόρι για ύπνο.
Το καφενείο ήταν για μας ο τόπος συνάντησης, το παιχνίδι μας, όλη μας η ζωή. Όταν ο καιρός δεν το επέτρεπε να βγούμε έξω η συνάντηση ήταν μέσα στο καφενείο σε ένα τραπεζάκι δίπλα στο τζάκι. Το παίζαμε και μεις τότε μεγάλοι, στρώναμε την τράπουλα και κάναμε πως παίζουμε «ξερή». Και δώσ' του φωνές και τσιρίγματα γιατί όλο και κάποιος έκλεβε, όλο και κάποιος τσινούσε γιατί έχανε… Ο γνωστός «τσινιάρης» της παρέας ήταν ο Βασίλης. Δεν μπορούσε ποτέ να δεχτεί ότι έχανε και κάποιος άλλος ήταν καλύτερος. Τον είχανε πάρει όλοι, τον έρμο, στο ψιλό μόλις καταλάβανε το χούι του. Είχαμε γίνει τα «πιόνια» των θαμώνων, χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε, για να πειράζουν τον Βασίλη. Ακόμα και ο πατέρας του ο Κάκιας τον τσιγκλούσε και όλοι γελούσαμε γιατί την εφευρετική αντίδραση του θυμού του. Ναι, εφευρετική, γιατί κάθε φορά έβρισκε καινούργιο πρωτότυπο τρόπο για να τον εκφράσει. Μια φορά που παίζαμε τάβλι τουρνουά και είχε φτάσει στην τελική ευθεία ο Βασίλης με τον  αδερφό μου το Δημήτρη, έχασε! Ωχ μανούλα μου!
Στην αρχή κοίταξε μια γύρω του, ήταν 5-6 μεγάλοι και παρακολουθούσαν το παιχνίδι πίνοντας το καφεδάκι τους, μετά κοίταξε εμάς και στο τέλος το τάβλι έτοιμος να εκραγεί. Δεν λέει τίποτα και κινάει προς τα μέσα. Τότε άρχισαν όλοι το δούλεμα-κυρίως οι μεγάλοι, γιατί είπαμε ο Βασίλης είχε γίνει το θέατρό τους- δεν μπορούσε κανένας να διανοηθεί ότι ένα τόσο δυνατό παιχνίδι θα τελείωνε έτσι χωρίς γέλια. Και δωσ' του λοιπόν φιτιλιές «Και καλά σε κέρδισε ο Δημήτρης που είναι και μικρότερος και δεν είναι τόσο καλός όσο εσύ» και δωσ' του παρ' το ο Βασίλης φούντωσε και όσο φούντωνε και ήταν έτοιμος να σκάσει κοκκίνιζε και όσο κοκκίνιζε τόσο φοβόμασταν μην μας πάρει και στο κυνηγητό για ξύλο. Όλοι τον δουλεύαμε αλλά λίγοι έτρωγαν το ξύλο, κυρίως οι πιο αδύναμοι. Και μην σκεφτεί κανείς ότι η πιο αδύναμη ήμουν εγώ επειδή ήμουν κορίτσι, γιατί πλανάστε πλάνην οικτράν. Εμένα με φώναζαν για να δείρω, όχι να με δείρουν κιόλας! Αν είναι δυνατόν!. Τον αδερφό μου και τον αδερφό του εννοούσα ως πιο αδύνατους… Τι κάνει λοιπόν ο αφιλότιμος. Άρχισε να βρίζει και να ουρλιάζει διάφορες βρισιές και κατηγόριες ότι δήθεν ήταν στημένο και δώσ' του οι άλλοι αντιλογία και από τα πολλά νεύρα και την έκρηξη τρέχει στην αποθήκη, παίρνει τη βαριά και έρχεται με φόρα και το χέρι σηκωμένο ψηλά με τη βαριά έτοιμος για επίθεση. Φοβηθήκαμε όλοι-πάει τρελάθηκε! Οι κύριοι τώρα που τον κοροϊδεύανε τρομαγμένοι από το θυμό που προκάλεσαν σε ένα παιδί και φοβούμενοι μην γίνει κανένα κακό όρμηξαν να τον κρατήσουν. Ο Βασίλης ουρλιάζοντας και απειλώντας τους ξεφεύγει και φτάνει στο τραπέζι του τουρνουά. Αρπάζει το τάβλι το πετάει κάτω και πηδώντας πάνω στο ξύλινο κουτί του, προσπαθεί να το σπάσει. Έπειτα με τη βαριά σπάει ένα ένα τα πούλια μέχρι και τα ζάρια. Τόση μανία είχε, τόση τρέλα!
Το καφενείο όμως «Ο Κάκιας» δεν ήταν μόνο το παιχνίδι μας, ήταν και η διασκέδαση του χωριού για πολλά χρόνια, είχε μεγάλη αυλή, καλό μεζέ για το τσιπουράκι, καλό φαγητό τα Σαββατοκύριακα! Και εννοείται γιορτές όπως οι Απόκριες πάντα στολισμένο απ’ άκρη σ’ άκρη (φορτωμένο θα έλεγα όπως ήταν όλα τα μαγαζιά εκείνες τις εποχές) και γεμάτο από καρναβάλια να χορεύουν να πίνουν και να διασκεδάζουν μέχρι πρωί. Ήταν η καλύτερή μας, γιατί ήταν οι μόνες βραδιές που μπορούσαμε να ξενυχτάμε οι 4 καλοί φίλοι μαζί (ακόμα δεν είχαν ξεπεταχτεί τα μικρά μας) χωρίς να μας πρήζουν να πάμε για ύπνο.
Στην γειτονιά μου ήμασταν 4 παιδιά τότε, 3 αγόρια και 1 κορίτσι εγώ και όλη μου  η συμπεριφορά ήταν αγορίστικη, αφού έπαιζα μόνο με αγόρια. Ακόμα και από τους άλλους γειτονικούς μαχαλάδες να έρχονταν να παίξουμε όλα αγόρια ήταν. Οπότε οι Απόκριες ήταν κάτι ξεχωριστό για μένα, γιατί έρχονταν και άλλες φίλες μου από το σχολείο στο πάρτι του Κάκια και επιπλέον ήταν η μόνη φορά του χρόνου (άντε και άλλη μία στην Ανάσταση) που ντυνόμουν και στολιζόμουν και βαφόμουν όπως κάνει ένα καθωσπρέπει κορίτσι.
Στεκόμουν στο τζάμι της μπαλκονόπορτας και κοιτούσα απέναντι τους φίλους μου, τα αδέρφια μου, τη ζωή που πέρασα μαζί τους. Θυμήθηκα στιγμές και γέλασα με την ψυχή μου μα έμεινε και μια γεύση πικρή.
Τώρα το σπίτι στέκει έρημο, είναι μόνο ο «γέρος» -όπως φωνάζουν τον παππού τους τα παιδιά- ένας άνθρωπος 92 και κάτι που έμεινε φρουρός ενός κάστρου που γκρεμίστηκε νωρίς.
Τελευταία Αποκριά που κάναμε όλοι μαζί το 1996, μια μουδιασμένη Αποκριά, με μουδιασμένη χαρά!
Η πρώτη και τελευταία βραδιά που κοιμηθήκαμε τα 6 αδέρφια μαζί στο ίδιο δωμάτιο, που παίξαμε και κρύβαμε τα δάκρυα της ψυχής στο γέλιο και στο παιχνίδι ήταν 1 μήνα μετά τις Απόκριες όταν το καφενείο «ο Κάκιας» θα  έκλεινε μια για πάντα τις πόρτες του, τα γέλια θα σταματούσαν από τη γειτονιά και εγώ θα έβλεπα τα αδέρφια μου να φεύγουν για να πάνε να ζήσουν στην πόλη, γιατί εκεί το μέλλον τους θα ήταν καλύτερο και η μάνα τους θα είχε μια δουλειά, όντας πια μόνη δεν μπορούσε να κρατήσει το μαγαζί.
Ο Κάκιας έφυγε νωρίς, μα η ταμπέλα από το καφενεδειώ του ήταν, μέχρι πριν 6 μήνες περίπου, ακόμα στημένη εκεί. Πέρασε χειμώνες καλοκαίρια ολόρθη να θυμίζει ότι κάποτε εκεί υπήρχε κόσμος, υπήρχε γέλιο και χαρά. Την τσάκισαν τα χρόνια και ο τελευταίος δυνατός αέρας μέχρι το γηροκόμι ο γονιός να αποφασίσει να την ξηλώσει.
Τα δάκρυα στάζουν σαν βρύσες από τα μάτια μου για τα χρόνια που πέρασαν, για τις όμορφες αναμνήσεις, για το χαμό και τον πόνο που προκάλεσε, για το φευγιό των φίλων μου, για τη ζωή που δεν ήταν ποτέ πια η ίδια από τότε!!!





Είναι περίεργα τα παιχνίδια του μυαλού. Κάτι άλλο σκεφτόμουν ως ιστορία για τον καφενέ, αλλά όμως οι αναμνήσεις και η συγκίνηση με έπνιξαν και είπα να τιμήσω λίγο το παρελθόν!
Αφιερωμένο στον Κάκια και στα παιδιά του και «αδέρφια» μου!

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στις Ιστορίες του Καφενέ που διοργανώνει η όπως πάντα υπέροχη και αετομάτισσα Αριστέα από το blog"Η ζωή είναι ωραία". 
Για να δείτε όλους τους συμμετεχόντες πατήστε εδώ...
Καλή επιτυχία σε όλους και καλές εμπνεύσεις

64 σχόλια:

  1. Άλλη μία βιωματική ιστορία Νίκη μου που μου προκάλεσε κι εμένα συγκίνηση...
    Πήγα κι εγώ ένα ταξίδι πίσω στα δικά μου παιδικά γλέντια τις απόκριες και τα χρόνια που έφυγαν....
    Σφουγγίζουμε ματάκια και προχωράμε! Γιατί δεν γίνεται να κάνουμε κι αλλιώς!
    Σε ευχαριστώ πολύ για όσα μοιράστηκες μαζί μας εδώ σε μια ακόμα ιστορία στόλισμα για τον Καφενέ μας!
    Φιλιά πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σε ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου δίνεις, για τις αναμνήσεις που μου ξύπνησαν εξ' αιτίας αυτού του δρώμενου!
      Εν τω μεταξύ δεν σου ξεφεύγει τίποτα γι'αυτό σε χαρακτήρισα και γω όπως σου αξίζει (συμπλήρωσα ότι από βιασύνη παρέλειψα να κάνω πριν).
      Φιλάκια πολλά Αριστέα μου να είσαι καλά, καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  2. Πανέμορφη ιστορία, που σε αγγίζει, σε συγκινεί, σε κάνει να χάνεσαι λίγο στις δικές σου σκέψεις και συνεχίζεις γραμμή γραμμή να νιώθεις.
    Υπέροχη Νίκη μου.
    Σε φιλώ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Μαρίνα μου για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι που τουλάχιστον μπόρεσα να βγάλω λίγο κατιτίς από αυτό που εγώ νιώθω.
      Καλή εβδομάδα να έχεις κορίτσι μου
      Φιλάκια πολλά :-)

      Διαγραφή
  3. Πολύ με συγκίνησες με την βιωματική σου ιστορία του καφενέ. σου Νίκη μου.. μας κάνει καλό να αφήνουμε ..τις θύμησες να μας γυρίζουν πίσω... έστω και αν μας πονάνε καμια φορά .. !!!
    να είσαι καλα και να έχεις μια ομορφη εβδομαδα.. φιλη μου καλη Σαρακοστή....φιλακιααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Σμαραγδένια μου για τα καλά σου λόγια. Είναι ωραίο να νιώθεις. Η ένταση των συναισθημάτων μας θυμίζουν ότι είμαστε άνθρωποι.
      Καλή και όμορφη εβδομάδα και ευλογημένη Σαρακοστή!
      Φιλάκια πολλά! :-)

      Διαγραφή
  4. Υπέροχο κείμενο! Ξύπνησες και δικές μου αναμνήσεις, τραβώντας με στα χρόνια τα ξένοιαστα που δεν γυρίζουν πίσω! Είσαι τυχερή που τις έχεις αυτές τις αναμνήσεις. Σε κάνουν πλουσιότερη!!!
    Καλή Σαρακοστή
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα σ'ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο. Πράγματι γινόμαστε πλούσιοι με τις αναμνήσεις, τις εμπειρίες, τη ζωή που ζήσαμε κρατώντας τα καλά για φυλαχτό και τα άσχημα για διδάγματα, προς αποφυγήν και ου το καθεξής....
      Καλό μήνα και καλή Σαρακοστή να έχουμε
      φιλάκια πολλά :-)

      Διαγραφή
  5. Οταν οι αναμνησεις πεφτουν στο χαρτι
    και οι λεξεις γινονται εικονες

    Αυτο ειδα διαβαζοντας την ιστορια σου
    Μπραβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πάρα πολύ βελούδο για το σχόλιό σου! Χαίρομαι που μπόρεσα να σου δείξω τις εικόνες που έχω και εγώ μπροστά στα μάτια μου.
      Καλό μήνα να έχουμε
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  6. Μου αρέσουν οι ιστορίες από τα παλιά κι ας έχουν μελαγχολία μέσα τους.
    Νίκη μου πρέπει να το αποδεχτούμε ότι μια εποχή σαν αυτή έχει τελειώσει και να φτιάξουμε καινούργια. Με στεναχωρεί να κυριαρχεί η λύπη και η μόνιμη νοσταλγία. Έτσι είναι η ζωή και προχωράει, δημιουργούμε άλλες στιγμές είτε με τους ίδιους είτε με άλλους ανθρώπους..
    Να χαιρόμαστε για ό,τι ζήσαμε και να πηγαίνουμε παρακάτω.
    Καλή Σαρακοστή κι ελπίζω να βρεις πολλούς λόγους να μην αφήνεις την ζωή σου να περνάει όπως είπες στην αρχή.
    Καλή εβδομάδα φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου, και συμφωνώ απόλυτα ότι η ζωή προχωράει.
      Μάλλον κάτι λάθος έκανα και σου έδωσα μια άλλη εντύπωση διαστρεβλωμένη. Δεν κυριαρχεί η λύπη και η μόνιμη νοσταλγία,ήταν απόδοση μόνο μιας έντονης συναισθηματικά στιγμής. Ένας άνθρωπος που καθημερινά βγαίνει στη βιοπάλη και βρίσκει τρόπους για να επιβιώσει δεν αφήνει ποτέ τη ζωή να περνάει έτσι από μπροστά του. Ήταν μια μεταφορά του παλμού που διάβαζα όλες τις μέρες για όλους όσους δεν ένιωθαν το πανηγύρι των γιορτών ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
      Μάλλον χρησιμοποίησα λάθος έκφραση και σε μπέρδεψα. Όπως και να χει οι παρατηρήσεις σου ολόσωστες ως συμβουλές και ως κριτήριο να συνεχίζουμε όλοι τη ζωή μας δημιουργούντας αναμνήσεις με καινούργια πρόσωπα έχοντας ως φυλαχτό τις παλιές....
      καλό μήνα κοριτσάκι μου καλή Σαρακοστή!

      Διαγραφή
  7. Kτααπληκτική η βιωματική ιστορία σου Νίκη που μοιράστηκες μαζί μας, ξεδίπλωσες τις αναμνήσεις των παιδικών χρόνων, τις εικόνες και τα συναισθήματα εκείνης της εποχής με τρυφερότητα και ζωντάνια....Καλή Σαρακοστή !!! Φιλιάααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Κλαυδία μου για το όμορφο σχόλιο σου.
      Αν πραγματικά άγγιξα το παρελθόν με αυτό τον τρόπο τότε χαίρομαι διπλά.
      καλό μήνα να έχουμε και καλή Σαρακοστή!
      Φιλάκια πολλά :-)

      Διαγραφή
  8. Νίκη μου γλυκιά με συγκίνησες πάρα πολύ.
    Είναι μοναδικό να έχεις τόσες όμορφες αναμνήσεις και να τις φέρνεις στο μυαλό σου πότε πότε!
    Ο Κάκιας έκλεισε και δεν υπάρχει πια αλλά έκανε πολύ κόσμο να περάσει καλά μέσα στην αυλή του και στους τοίχους του.
    Αυτός ήταν ο προορισμός του και τώρα είπε να ξεκουραστεί.
    Να τον έχεις πάντα στο μυαλό σου και να τον θυμάσαι με γλύκα και τότε θα ζει για πάντα!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με συγκίνηση διάβασα Έλενα το σχόλιο σου, γιατί ακριβώς περιγράφει τις σκέψεις μου για τον φίλο που έφυγε, για την προσφορά του στη ζωή, για την ελπίδα εκεί που είναι να ξεκουράζεται.
      Σ'ευχαριστώ πολύ για το πέρασμά σου από τον καφενέ μου!
      Καλό μήνα να έχουμε και Καλή Σαρακοστή.
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  9. Όμορφη και γλυκιά η βιωματική ιστορία σου με τις αναμνήσεις των παιδικών χρόνων που γεμίζουν την ζωή και φέρνουν νοσταλγία.
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ πολύ Ελένη :-)
      Καλό μήνα να έχουμε και καλή Σαρακοστή!
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  10. Νίκη μου πόσο εύκολα ρέουν οι λέξεις για ότι ζήσαμε!
    Έγραψες ένα μικρό διήγημα, σαν να έπεφταν σταγόνα σταγόνα οι σκηνές επάνω στην οθόνη κι ακλουθώντας σε τρέχαμε κι εμείς ξωπίσω από την παρέα , τα αδέλφια, τους φίλους , σε έναν καφενέ που αγκάλιαζε κάθε ηλικία!
    Μπράβο Νίκη μου, γιατί τίμησες τόσο ευαίσθητα τις αναμνήσεις σου, μπράβο που δεν ξεχνάς :))

    Καλημέρα να έχεις, καλή Σαρακοστή ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεβίνα μου, με τιμάν πολύ τα λόγια σου, με συγκινούν και με χαροποιούν!
      Δεν ξέρω αν μπόρεσα να το αποδώσω τόσο καλά όσο το περιγράφεις, γιατί εγώ ζώντας ξανά τις εικόνες όταν το έγραφα ένιωθα ότι παρέλειπα πολλά (που αν άρχιζα να τα γράφω δεν θα χα σταματημό).
      Σ"ευχαριστώ πολύ πολύ για το πέρασμά σου και το όμορφο σχόλιο
      Καλό μήνα και καλή Σαρακοστή να έχουμε.
      Φιλάκια πολλά :-)

      Διαγραφή
  11. Αυτές οι βιωματικές ιστορίες των παρελθόντων ετών με μια αίσθηση μελαγχολίας, είναι οι αγαπημένες μου... Νίκη μου να είσαι καλά, ευχαριστούμε που τη μοιράστηκες μαζί μας, αυτές οι προσωπικές εξομολογήσεις είναι λυτρωτικές, συγκινούμαστε, νοσταλγούμε, μετά συνεχίζουμε και προχωράμε...
    Φιλιά πολλά! Καλή Σαρακοστή να έχεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναστασάκι μου γλυκό, σ'ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο και το πέρασμά σου!
      Να είσαι πάντα καλά
      Καλό μήνα και καλή Σαρακοστή να έχουμε όλοι
      Φιλάκια πολλά :-)

      Διαγραφή
  12. Βαθιά συγκίνηση με γλυκόπικρα συναισθήματα η ιστορία σου Νικη μου.
    Τόσο επιτήδεια γραμμένη με βιωματικές αναμνήσεις κι εμπειρίες που χαράχτηκαν
    στην ψυχή σου και με αφοσίωση διατηρείς.
    Έκανες πολύ καλά που τις μοιράστηκες μαζί μας, έτσι βοηθάς να μη σβήσει η δάδα
    της μνήμης. Στη ζωή προχωράμε και δεν ξεχνάμε...!
    Να είσαι πάντα καλά και Καλή Σαρακοστή!
    Φιλάκια!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με βαθιά συγκίνηση και κρυφή χαρά διαβάζω και γω το σχόλιο σου Κατερίνα. Κρυφή χαρά γιατί ήθελα να αγγίξω με σεβασμό και τιμή το παρελθόν και από το σχόλιο σου φαίνεται πως το πλησίασα αρκετά....
      Ευχαριστώ πολύ για το πέρασμά σου και τα όμορφα λόγια!
      Καλή Σαρακοστή και καλό μήνα να έχουμε :-)
      Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  13. Μια ιστορία αναμνήσεων της τότε εποχής της παιδικής αθωότητας, που ξαναζωντανεύουν την μνήμη μας γεμάτη με πολύχρωμες εικόνες μια εποχής που πέρασε που όμως είναι η συνέχιση του σήμερα.

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο ωραία το είπες Γαβριήλ!!! Η συνέχιση του σήμερα, είναι η καλύτερη έκφραση που θα μπορούσε να τοποθετήσει τις αναμνήσεις του παρελθόντος στο δικό τους βάθρο.
      Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο,
      Καλό μήνα και καλή Σαρακοστή να έχουμε
      Τα φιλιά μου :-)

      Διαγραφή
  14. Υπέροχο το κείμενο που έδωσες τις δικές σου αναμνήσεις αυτών των ημερών.
    Δυστυχώς έτσι είναι η ζωή οι χαρές οι λύπες όλες μαζί σ'ενα κουβάρι που συνθέτουν
    τη ζωή του καθ'ενός μας.

    Να είσαι καλά να τους θυμάσαι
    και να τους ζωντανεύεις μέσα απ'τις αναμνήσεις σου.

    Τα φιλιά μου για καλή Σαρακοστή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι ακριβώς Ζουζού, η ζωή γεμάτη χαρές και λύπες και οι αναμνήσεις οι μόνες που μπορούν να κρατήσουν ζωντανούς κάποιους αγαπημένους ανθρώπους που μόνο όταν τους ξεχνάμε πεθαίνουν πραγματικά!!!.
      Καλή Σαρακοστή να έχουμε και καλό μήνα.
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  15. Οι σκηνές που περιέγραψες μου θύμισαν τις διακοπές μου στο χωριό του πατέρα μου και τις ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού στα σοκάκια και έξω από τον μοναδικό καφενε-παντοπωλείο!!
    Παραμένει κενό αναπλήρωτο η απουσία των φίλων μιας ζωής!!! Η εγκατάλειψη ενός αγαπημένου μέρους φέρνει μελαγχολία επίσης!!!
    Κατέγραψες πολύ παραστατικά την ενεργότατη συμμετοχή σου στα δρώμενα της συντροφιάς κι ενός κόσμου που άλλαξε...!
    Κάτι σαν αγοροκόριτσο, λοιπόν, που γινόταν κοπέλα κάθε γιορτή και σχόλη!!!
    Την καλησπέρα μου, Νίκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι κάτι σαν αγοροκόριτσο. Αγοροκόριτσο σκέτο, αρκεί να σου πω ότι ο αδερφός με φωνάζει Σβαρτζενεγκερ ακόμα και τώρα!χαχαχαχχα
      Ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο και το πέρασμά σου από τα μέρη μου.
      καλό μήνα να έχουμε, φιλάκια πολλά :-)

      Διαγραφή
  16. Γαμώτο συγκινήθηκα... Κι εμείς είχαμε στο χωριό ένα μαγαζί, που εκτελούσε χρέη "πολυχώρου" κι ήταν και καφενείο και ταβέρνα και διασκέδαση και παιχνίδι και όλα... Πολλά φιλιά Νίκη μου και καλό ξημέρωμα, με αναμνήσεις, για όλους μας, αφού μας τις ξύπνησες... !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν υπάρχει χωριό που να μην έχει ένα τέτοιο...χαχαχα
      Καλό δεν είναι να ξυπνάμε αναμνήσεις και να ταξιδεύουμε;
      Καλό μήνα Πέτρα μου να έχουμε, ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  17. Αναμνήσεις, χαρά, πόνος, παιχνίδια, ξεγνοιασιά και η απώλεια που πληγώνει όσο τίποτα!
    Η ιστορία σου δοσμένη με ευαισθησία, μας συγκίνησε όλους!
    Μπράβο!

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ πολύ Μαρία μου!
      Ξέρεις όσο έγραφα, θυμόμουν και έγραφα ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια νοσταλγικό, αλλά δεν μου έμεινε η απώλεια στο τέλος, μου έμεινε η χαρά, αυτή που μοιράστηκα τόσες όμορφες και έντονες στιγμές με ανθρώπους αγαπημένους. Έχω να θυμάμαι πολλά κακά και καλά, αλλά τα καλά κρατάω ως φυλαχτό.
      Καλό μήνα να έχουμε, καλή Σαρακοστή
      Φιλάκια πολλά :-)

      Διαγραφή
  18. σε διαβαζω .......σε διαβαζω,,,,,,,,
    αλλά και η δική μου συγκίνηση δε βρίσκει λόγια..........
    Καλά έκανες και τίμησες λίγο όπως λες το παρελθόν!
    Χαίρομαι που σε γνωρίζω Νίκη!
    φιλιά !καλη σαρακοστή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βαρβάρα μου ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Ελπίζω να το τίμησα όπως λες και να μην το εξέθεσα όπως φοβόμουν...
      Και γω χαίρομαι που σε γνωρίζω και περιμένω νέα σου.
      Καλή Σαρακοστή να έχουμε και καλό μήνα
      Φιλάκια πολλά :-)

      Διαγραφή
  19. Νικη μου καλημερα!
    Καλη σαρακοστη!
    Η ευαισθητη ιστορια σου με συγκινησε!
    Συγχαρητηρια!
    Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Κική μου, χαίρομαι που σου άρεσε.
      Καλή Σαρακοστή και καλό μήνα να έχουμε, φιλάκια πολλά :-)

      Διαγραφή
  20. Καλώς σε βρίσκω κι από εδώ!
    Τι συγκινητική η ιστορία σου!!!Αποπνέει μια γλυκιά νοσταλγία!!
    Το πιο αστείο σημείο ήταν με τη βαριά και τις "καταστροφές"!
    Καλή Σαρακοστή!!Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες και στο σπιτάκι μου Λάουρα! Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
      Που να αρχίσω να λέω και άλλες, άσε ήμασταν κάποτε πολύ τρελά παιδιά και η επαρχία προσφέρεται για τις τρέλες.....
      Καλή Σαρακοστή και καλό μήνα κορίτσι μου, φιλάκια πολλά :-)

      Διαγραφή
  21. Ήθελα να μαζεύονταν όλοι οι αδελφικοί σου φίλοι, να διάβαζαν την ιστορία σου και να σχολίαζαν αυτοί.
    Είμαστε δεμένοι με τα παιδικά μας χρόνια γιατί οι αναμνήσεις μας είμαστε εμείς.
    Εύχομαι κάτι καλό να είναι αυτό που κάθε φορά θα σας ενώνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ δεν θα το ήθελα Πέτρο μου γιατί θα με κυνηγούσαν όλοι με τη βαριά που τους "εκθέτω"....χιχιχιιχι
      Πέρα από την πλάκα έγιναν τα καλύτερα παιδιά...
      Σ'ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, το εύχομαι και γω αυτό...
      Καλό μήνα να έχουμε, φιλάκια πολλά :-)

      Διαγραφή
  22. Μας βοήθησες Νίκη, να κάνουμε κι εμείς το ταξιδάκι μας στα παιδικά μας χρόνια...
    Ωραία η περιγραφή των παιδικών σου αναμνήσεων!
    Επίσης η επιλογή της φωτογραφίας-ντοκουμέντο ήταν πολύ καλή!
    Πολύ γλυκό κοριτσάκι!!!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Ινώ μου που το τρένο των αναμνήσεων πήρε και άλλους επιβάτες εκτός από μένα. Αφού κάνει που κάνει τα "έξοδα" μεταφοράς, να μην πάει μόνο για έναν!
      Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
      Καλό μήνα να έχουμε, φιλάκια πολλά :-)

      Διαγραφή
  23. Νίκη μου γλυκιά σε διάβαζα και άκουγα τον λυγμό σου...με συγκίνησες τόσο πολύ με την ιστορία σου...
    Μου έφερες στο μυαλό να γράψω και εγώ μια πολύ πικρή ιστορία με "καφενέ" αλλά δεν αντέχω, τουλάχιστον όχι αυτή τη φορά..
    Να είσαι καλά, να θυμάσαι τον φίλο σου και να τον αγαπάς!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου Κατερίνα!!!!
      Τον θυμάμαι και εύχομαι για εκείνον όπου και αν είναι και έτσι τον κρατάω ζωντανό.
      Φιλάκια πολλά και καλό μήνα να έχεις.
      Υ.Γ: Ίσως αν τον έγραφες τον πικρό καφέ σου να έφευγε από μέσα σου μεγάλο μέρος της πίκρας!

      Διαγραφή
  24. Μας άνοιξες λοιπόν το άλμπουμ με τις παλιές φωτογραφίες και αναμνήσεις σου, το μοιραστήκαμε, συγκινηθήκαμε παρεούλα, και νοσταλγήσαμε ο καθένας μας ένα αντίστοιχο παιδικό του βίωμα. Νίκη μου νομίζω πως τίμησες τον καφενέ της Αριστέας μας, με τον καλύτερο τρόπο. Σ' ευχαριστούμε για το κέρασμα ψυχής, για την παλιά σου φωτογραφία και το χειρόγραφο σημείωμά σου. Αποχαιρετισμός στον φίλο και σ' ένα κεφάλαιο ζωής που έκλεισε οριστικά.
    Να είσαι πάντα καλά Νίκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου σ'ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο σου, ήμουν διστακτική για λίγο γιατί ήμουν έντονα φορτισμένη την ώρα που έγραφα, αλλά παράλληλα ήθελα τόσο πολύ να το μοιραστώ, τουλάχιστον χαίρομαι να ακούω ότι το έκανα με προσοχή και σεβασμό.
      Καλό μήνα να έχουμε, και πάλι σ'ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  25. καλή μου, Νίκη!
    Πολύ όμορφη και συγκινητική η ιστορία. Γεμάτη αναμνήσεις, νοσταλγία, συγκίνηση.
    Να'σαι πάντα καλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Σεβάχ για τα καλά σου λόγια αλλά και για το ταξιδάκι σου στα μέρη μου :-)
      Καλό μήνα να έχεις και να προσέχεις στις θάλασσές σου...

      Διαγραφή
  26. υπέροχα συναισθήματα με καλή περιγραφή.
    συγκινητικό!

    καλό μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Μορφέα για το σχόλιο και το πέρασμα σου από τα μέρη μου
      Καλό μήνα να έχουμε :-)

      Διαγραφή
  27. Πολύ τον συμπάθησα τον Βασίλη σου!
    Μου θύμισε εμένα, που δεν μπορούσα ποτέ να χάνω και τσακωνόμουνα με όλους και τους κατηγορούσα ότι το παιχνίδι ήταν στημένο! χαχα
    Μέχρι και τα ηλεκτρονικά κατηγορούσα ότι με κλέβανε...

    Ωραίες εποχές, ωραίες καταστάσεις περιέγραψες.
    Σοφή η επιλογή σου να γράψεις τελικά γι' αυτά.

    Ο Κάκιας μπορεί να έκλεισε τυπικά, αλλά ουσιαστικά είναι ακόμα ανοιχτός στις αναμνήσεις σας.
    Όπως και ο κάθε "Κάκιας" που, ακόμη κι όταν φεύγει, αφήνει τα αποτυπώματά του ανεξίτηλα πάνω στους άλλους ανθρώπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από το λίγο-ελάχιστο που σε ξέρω θα έλεγα ότι ήμουν σίγουρη για το ότι μόνο σαν το Βασίλη θα ήσουν μικρός....χχαχχαχαχαχα
      Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για το πέρασμά σου Μαζεστιξ!
      Καλή Ανάσταση να έχεις ;-)

      Διαγραφή
  28. Με συγκίνησε η ιστορία σου, Νίκη μου! Μπράβο για την επιλογή σου να συμμετέχεις με κάτι βιωματικό!
    Φιλιά πολλά, καλό μήνα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Έλλη μου για τα καλά σου λόγια.
      Καλό μήνα (πως έτυχε 1 μήνα μετά ε;χαχαχαχαχα)
      Καλή Ανάσταση να έχεις εσύ και η οικογένειά σου :-)

      Διαγραφή
  29. Όμορφη η ιστορία σου με συγκίνησες....αυτό το μυαλό κάνει περίεργους συνειρμούς :)
    Καλό σου βράδυ Νίκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραιοζήλη χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου.
      Τα ταξιδια του μυαλού δεν τα φτάνει ούτε ο καλύτερος και μεγαλύτερος ταξιδευτείς!
      Καλη Ανάσταση κορίτσι μου

      Διαγραφή
  30. Αναρωτιέμαι Νίκη μου αν στα 30 μας συγκινούμαστε τόσο πολύ με τις αναμνήσεις μας τι θα κάνουμε στα 80 μας; Νομίζω προς πρέπει να βάλουμε πλώρη για νέες συγκινήσεις! Καινούρια κεφάλαια να ανοίξουμε!
    Βάλσαμο το καφεδάκι σου όπως πάντα! Καλή Κυριακή κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάλιο αργά παρά ποτέ σου απαντώ Χριστινιώ μου ότι στα 80 δεν θα λέμε τίποτα άλλο από τα παλιά και πως περνούσαμε τότε!
      Καλή Ανάσταση πλέον κοριτσάκι μου!

      Διαγραφή
  31. Τι ιστορία, Νίκη!
    Ήρθα κι εγώ στη γειτονιά σου κι έπαιξα, θυμήθηκα, συγκινήθηκα!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες στη γειτονιά μου Αλεξάνδρα! Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου :-)
      Καλή Ανάσταση να σου ευχηθώ!

      Διαγραφή